Zapukałam cichutko do drzwi. Szłam korytarzem z Dorianem, ale zgubiłam go po drodze. Już sama nie wiem gdzie. A że wiedziałam gdzie jest dormitorium kaname poszłam tam.
- Hej.
Powiedziałam kiedy przyjaciel otworzył mi drzwi. Weszłam do pokoju, w którym chłopak był sam. Skierowałam swe kroki w stronę jednego z wolnych łóżek i usiadłam na nim.
- Hej, co tam? Zgubiłam Doriana po drodze. Czemu sobie poszedłeś kiedy byliśmy razem?
Zapytałam zmartwiona. Nie lubiłam kiedy ktoś w pobliżu cierpiał psychicznie i to dodatkowo z mojego powodu.

- Poszłem sobie bo nikomu nie byłe potrzebny.Oraz miałem dość spoglądania na ciebie i Doriana.Gdy na was patrze jak sie przytulacie i całujecie czuję się jak by ktoś wbijał mi osikowy kołek w serce a ból nie ustępował oraz nie mijał.Ponieważ się w tobie zakochałem.A nie chce być z twoją kuzynką bo kocham ciebie - powiedział.

Zarumieniłam się słysząc słowa Kaname.
- Wiesz, ja też cię kocham, ale inaczej. Jak brata. Ja nie potrafię się rozdwoić, nie chcę cię ranić. Ja... Nie chciałam, żebyś się we mnie zakochał. Kocham Doriana.
Spojrzałam na osobę o której mówiłam. Ja nie potrafiłam wybrać między nimi, zależało mi na obojgu.
- Wiem, że to ja ci się podobam, ale są lepsze partie.
Dałam  u buziaka w poloczek.
- Tylko tyle mogę zrobić.

-Odsunołem się od niej  nim zdążyła mi dać buzi w polik.Jeśli go kochasz to możesz już sobie pójść.Nie chcę więcej bys mnie odwiedzała w moim dormitorium.Jeszcze lepiej nie chce mieć z tobą nic wspólnego.Zejdź mi z oczu.Ze złości na Tsukomi moje oczy przeszły w kolor czerwieni.

Po chwili zamknął oczy i uśmiechnął się szeroko następnie spojrzał na nich swymi oczami tak samo uśmiechnięty po chwili westchnął tylko
-może powinniście to właśnie Wy być razem coś tak czuję
spojrzał w sufit tak samo uśmiechnięty po czym poszedł do wielkiego okna i je otworzył patrząc w las uśmiechał się stale

Teraz to się zezłościłam. Kaname nie rozumiał mniej. Wstałam. Nie powstrzymywałam się. Uderzyłam go w twarz.
- Nie potraficie mnie zrozumieć. Obaj się kłucicie. Gdybyś mnie kochał zrozumiałbyś!
Ruszyłam w stronę wyjścia. Odwróciłam się na koniec.
- Skoro chcecie bym zniknęła, zniknę. Nie chcę was obu widzieć na oczy. To koniec. Między nami też, Dorian.

Wyszła trzaskając drzwiami (zk)

-Dorian nie jestem z tego zadowolony.
-Ale jeśli macie być razem to bądźcie.
-Byle przy mnie chamujcie się z przytulaniem i całowaniem.
-Bo w ten sposób czuje się jakbyście mi oboje osikowy kołek wbijali w serce.
Usiadłem na łóżku

Próbowałem chociaż na parę minut po tym ochłonąć i zasnąć.
Lecz mi się zbytnio nie udawało.
Kręciłem się na łóżku.